Rob's Flash Messages
Rob's Stories
RijksDataStaat (2)
Een Ministerie van Digitale Zaken . . .
Naast het leveren van concrete diensten zoals voor defensie, politie, onderwijs en infrastructuur is de overheid vooral een data-fabriek. Het is voor de overheid prioriteit één om informatie te vergaren en analyseren ter ontwikkeling van haar eigen openbaar bestuur en dienstverlening.
Tegelijkertijd moet die data weer ter beschikking worden gesteld aan burger en bedrijfsleven. Dat is niet alleen om de overheid transparant in haar doen en laten te maken maar ook om de burger en bedrijfsleven zo goed mogelijk te ondersteunen bij hun plaats in de samenleving en zo de samenleving als geheel sterker te maken.
Ook is Nederland van de circa 10 MIO werkende personen circa 85% dienstverlener. Direct of indirect. Nog maar 15% werkt met fysieke arbeid in de maak-industrie, landbouw en bouw. Nederland is daarmee bij uitstek een kenniseconomie met als pijlers de productiefactoren arbeid, kapitaal, ondernemerschap en data (informatie). De laatste i.p.v. het traditionele natuur aka grondstoffen.
In een tijdperk waarin ontwikkelingen op het gebied van ICT elkaar rap opvolgen, ligt het voor de hand om de informatieverwerking zo veel mogelijk, zo niet volledig digitaal te doen. De overheid als data-fabriek is echter onvoldoende in staat gebleken om met ICT tijdig hoogwaardige data bij zichzelf en omgekeerd naar de burger en bedrijfsleven te brengen.
Te veel ICT-projecten bij de overheid zijn te groot, te complex, te duur, te langzaam. Op dit moment lopen er meer dan 100 projecten met een totale waarde van meer dan 6 MLD Euro waarvan het meerendeel vertraging oploopt en ruim 1,3 MLD meer kost dan gepland. Intussen wordt de overheid zelf, de burger en het bedrijfsleven slecht bediend.
Het is dan ook wel bijzonder dat van de 4 bovengenoemde genoemde productiefactoren er 3 zijn vertegenwoordigd door eigen ministeries. Kapitaal door Financiën. Arbeid door Sociale Zaken, Onderwijs en Volksgezondheid. Ondernemerschap door Economische zaken en internationaal door BUZA.
Voor Informatie hebben we een "multi-onderwerp" staatssecretaris met Digitalisering in haar portefeuille verstopt in BIZA en het Adviescollege ICT-toetsing, letterlijk één hand vol onderzoekers die álle ICT projecten van de overheid moet beoordelen. Ministers kunnen met dat advies echter doen wat ze willen en moeten zich hooguit verantwoorden in de Staten Generaal. Ministeries hebben ook allemaal hun eigen onafhankelijke ICT-fabriek al dan niet (deels) ge-outsourced,.
Met andere woorden, met informatie als fundamenteel productiemiddel voor 85% van BV Nederland, is ICT bij de overheid onaanvaardbaar fragmentarisch georganiseerd. Wel moet gezegd worden dat veel van de problemen niet met de ICT zelf te maken hebben maar eerder met het onnodig complexe wetgeving, slechte inkoop- en projectbesturing en vooral blijkbaar onvermogen om te gaan met verandering dan wel standaard oplossingen. Maar ook deze aspecten horen bij de besturing van de overheid als data-fabriek en alle keuzes rondom digitalisering.
Dus ...
2050 en verder
De discussies over de corona-maatregelen spitsten zich alsmaar verder toe op wat de samenleving nog kan verdragen. En dan gaat het vooral over het jongere deel van de samenleving. Men spreekt al wat dramatisch van de “verloren corona generatie”. Op TV wordt openlijk de discussie gevoerd of ouderen niet beter apart gezet kunnen worden zodat jongeren weer van hun vrijheid kunnen genieten en hun leven weer kunnen oppakken. Ook moeten ouderen, openlijk benoemd als “dor hout”, maar eens nadenken over of hun leven al niet genoeg heeft geboden. Van de jongeren moet het leven nog beginnen dus de ouderen moeten maar plaatsmaken.
De stelling is immers dat de jongeren de economische motor zijn. Ze hebben werk en betalen dus de belasting waar de rest mee overeind gehouden wordt. Dat klopt deels, tenminste als het gaat over inkomstenbelasting. De arbeidsparticipatie van 25 to 55 jarigen ligt gemiddeld in Nederland op zo’n 85%. Van 55+’ers al 15% minder en daarna loopt het snel af tot de 0.
Hier worden al snel een paar dingen bij vergeten. Inderdaad neemt het inkomsten-belasting-deel snel af. Ouderen werken immers minder of niet en vallen ook nog in een lagere belastingschaal. Ze betalen echter nog steeds wel BTW, accijns, onroerend goed- en waterschapsbelasting, energiebelasting, motorrijtuigenbelasting, BPM en nog een paar van die dingen waaronder ook nog de gehate vermogensbelasting (box 3) over hun spaargeld waar ze al eerder belasting over hebben betaald. Natuurlijk zijn er een paar rijkaards voor wie het geld uit de lucht is komen vallen maar de afgunst van derden is daarbij doorgaans groter dan de financiële winst die bij afromen van die groep ontstaat.
Bedenk dan ook nog dat 4.5 MIO 60+’ers in Nederland nu al 25% van de totale bevolking uitmaken en dat aandeel loopt bij nagenoeg gelijkblijvende parameters de komende 50 jaar nog fors op tot ongeveer een derde (1/3). Het CBS (1) zegt er wel bij dat deze verhouding en ook het totaal aantal Nederlanders (tussen de 17.2 en 22.0 MIO) behoorlijk kan afwijken afhankelijk van onder meer de migratiedruk op bepaalde momenten en of Nederlanders een voorkeur voor 2 kinderen zullen houden. Ook is er nu al een “dipje” zichtbaar in de autonome groei als gevolg van de corona-crisis. Sommige mensen stellen op dit moment hun kinderwens blijkbaar uit.
Het is daarom al onwaarschijnlijk dat die “economische motor” van 25 tot 55 jarigen dit gaat volhouden. Ze moeten immers ook nog hun eigen reproductie financieren. Het modale Nederlandse 2-ouder gezin met de bovengenoemde 2 kinderen besteden 25% van hun totale besteedbare inkomen aan het opgroeien van hun kroost (2).
Daar boven op komt nog de klimaat-crisis, voor zover dat daadwerkelijk integraal als een crisis wordt beschouwd. De opwarming van de aarde is weliswaar een feit maar verschillende politici betwijfelen de oorzaak (de mens c.q. de overbevolking) of stellen welvaart en economische groei op dit moment als hogere prioriteit. Bovendien zijn de effecten niet goed voorspelbaar en bovendien niet altijd en overal slecht. De “klimaat-ontkenners” maken daar maar al te graag misbruik van. De CO2-uitstoot is echter maar één gevolg van de onstuitbare honger naar meer van een net zo onstuitbaar groeiende wereldbevolking. Zo zijn er ook nog de uitputting van natuurlijke hulpbronnen, de onmetelijke vervuiling, de plastic-soep in de rivieren, zeeën en oceanen, extreme vernietiging van flora en fauna, de druk op de leefbare ruimte en de voortdurende onderlinge strijd als niet al te prettige voorbeelden van de invloed van die onstuitbare mens.
Dus . . .
RijksDataStaat (1)
Als corona ons iets duidelijk heeft gemaakt, is het wel onze afhankelijkheid van IT infrastructuur en applicaties. Het vele thuiswerken was niet mogelijk geweest zonder Zoom en email. Boodschappen doen werd moeilijk of voor sommigen zelfs onmogelijk dus zonder IT hadden we niet kunnen web-shoppen. Onze uitgeholde sociale contacten hadden we niet kunnen compenseren met Facebook, Instagram en TikTok. We hadden niet kunnen genieten van de tijdelijke gratis films van Ziggo of voor een paar euro Netflix en Prime. Onderwijs op afstand was niet mogelijk geweest en de ontwikkeling van onze kinderen had langdurig stil gelegen.
De harde cijfers liegen er niet om. Anno 2020 is al bijna 80% van het internet verkeer gaming en video, dus hoofdzakelijk puur amusement. Daarmee is cybercrime voorlopig ruimschoots ingehaald maar binnen het restant 20% gonzen 300 milljard emails per dag de wereld rond waarvan 55-60% nutteloze spam. En dan is er nog "gewone" cyber-criime en massieve "fake-news and alternative facts" voor manipulatie van kiezers en consumenten. Dat betekent dat slechts 5-10% van de mind-blowing 3 Zettabytes (3.000.000.000.000.000.000.000) die de inmiddels bijna 5 miljard gebruikers jaarlijks op internet met elkaar delen wordt benut voor serieuze dienstverlening en informatie-uitwisseling.
Voting with your wallet
Trump's America and a Brexit UK do not really feel like friends anymore. Of course any country can do what it wants, it's just that their allies can choose to spend their time, energy and (trade)money elsewhere when a relation is seriously jeopardized.
Millions and millions of people are hurt physically, emotionally, economically due to the voting and decisionmaking of two very influencial countries like the US and the UK. Personally, putting all emotions aside, it costs me dearly in stability and growth of my savings due to the turbulance of the stockmarkets as a result of the "moves" of Donald Trump, Nigel Farage and Boris Johnson.
No citizen of any country can vote in a referendum or election of another country. As long we don't have one big federation of states that's probably a good thing. If it would have been possible, it definitely would have felt at least a little bit better knowing that I had a say with a vote.
So some friends asked me how I'm really going to execute in an earlier article mentioned "voting with my wallet". Actually it's a funny question because everybody is doing it all the time. On personal level almost everybody has their preferences. Some men buy only Italian shoes, some women only French fashion. Usually it's driven by any specific emotion, often difficult to trace back where it came from.
On country level it's more clear: if the Russians invade the Krim, we stop buying Russian gas or prohibit selling goods to Russia. If Iran does not stop their nuclear industry, we just isolate them with any kind of trade, in and out. In fact these decisions are often on emotional level too. We hide ourselves behind international laws and rationalize the decisions but basically it's all about self-protection, whether it's about ideals, economy or border battles.
I can understand that American Democrats call out to unite now simply because: they are American! They can not go anywhere (beside a few who are really upset and plan to go to Canada or New Zealand) so they just have to live with it until the next election. It's the consequence of (wrong) voting in a booth.
But at the other side of the fence we can be upset too.
Page 1 of 7